|
Latinski naziv
|
Serratula tinctoria L.
|
|
Srpski naziv
|
Srpak, srpac
|
|
|
|
Višegodišnja biljka, 10-100 cm visoka, sa kratkim, čvornatim i valjkastim rizomom. Stabljika gola, sjajna, sa dosta listova, uspravna, uglasta, u gornjem delu ± granata. Listovi goli, živozeleni, jajasto lancetasti, u donjem delu stabljike nedeljeni i sa dugačkim drškama a u srednjem i gornjem najčešće lirasto perasto režnjeviti, po obodu oštro i sitno nazubljeni. Glavica mnogo, 6-10 (12) mm široke i 15-20 mm dugačke, u metličastoj ili gronjastoj cvasti. Involukrum cilindričan. Listići involukruma jajasto lancetasti, ušiljeni, bodljasto šiljati, po obodu maljavi, zeleni ili često ljubičasto prevučeni. Cvetovi purpurni, retko beli, dvopolni ili ženski. Prašnice u dvopolnih cvetova plavkaste, u ženskih cvetova bele. Papus prljavobeo do slamastožut. Ahenija 4-5 mm dugačka, gola, zelenkasta, duguljasto lancetasta. Cveta od jula do septembra. Raste na sušnim i vlažnim livadama, na žbunastim mestima i u nizinskim šumama. Naziv roda potiče od latinske reči serra = testera, jer je lisni obod sitno i ravnomerno nazubljen.
Autor: Dragiša Savić
|
|
|
[ Vrsta se ne spominje na listama vrsta od značaja za zaštitu prirode. ]
|
|
|
Dragiša Savić, Jožef Dožai, Tomica Mišljenović
|
|
|
|
